اين نگرش جديد، که جهان از روابط شکل يافتهاست و نه از اشياء، اولين اصل روش تفکري است که ميتوان بهدرستي آن را «ساختارگرايي» ناميد. بهبيان ساده، اين طرز فکر ميگويد که ماهيت هر عنصر در يک موقعيّتِ خاص بهخوديخود اهميت پيدا نميکند، و در واقع از طريق روابط آن عنصر با تمام عناصر ديگر که در آن موقعيت قرار ميگيرند تعيين ميشود. خلاصهتر اينکه معناي کامل هر شئ و يا تجربهاي را تا زماني که در درون ساختاري که خود عضوي از آن محسوب ميشود قرار نگيرد نميتوان ادراک کرد.
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.